Son dönemde onlarca etkinlikte, katıldığımız toplantıda hep aynı ifadeleri duyuyoruz. Kültür çalışmalarının hemen hemen hepsinin odağında benzer stratejiler yer alıyor. Adını her zaman saygıyla andığım bir İnsan Kaynakları lideri “IK gönül işidir.” derdi. Çok haklıydı.

Çalışan Deneyiminin temeli kapsayıcılığa dayanıyor. Deloitte tarafından geçtiğimiz sene başında hayata geçirilen İnsan Kaynakları’nın geleceği programında artık her kurumun kendi meselesine odaklanması gerektiği paylaşılmıştı. Sektörde moda diye bir şeyleri hızlı hızlı bir temele oturtmadan hayata geçirmenin pek de bir faydası olmadığını yavaş yavaş anladığımız bu dönemde, bir teknoloji girişimi olan Lever’ın işe alım ekibinin kapsayıcılık stratejisini dinleme şansı yakaladım.

Çok etkilendiğim başlıkları, kapsayıcı kültür ekseninde paylaşmak istiyorum:

Önce zor ve temel olanlardan başlayalım: Kapsayıcı bir kültürün temelinde güven duygusu yer alıyor. Çalışanların yöneticilerine, yöneticilerin üst yönetime, üst yönetimin iş çıktılarına güvenmesi. Oldukça basit gibi gözükse de çalışanlar attıkları her adımın farklı bir köşeden kontrol edilmesini güvenlerinin kırılması olarak tanımlıyor. Üçüncü bir göze ihtiyaç duyulduğunu hisseden herkes, güveninin giderek azaldığından emin.

Saygı da güven ile geliyor. Hem işe hem de çalışanın kendisine saygı duymak için hayata geçirilebilecek onlarca çok temel ve bir o kadar da çok anlamlı uygulama var. Yeni anne olan çalışanlara mutlaka hediye vermek zorunda değiliz mesela, diğer annelerle konuşabilecekleri yapılandırılmış bir platforma ne dersiniz? İşe yeni giren çalışanların bir önceki sene işe başlayan yeteneklerle bir araya geldiği kahve seansları da yine başarılı bir örnek.

Anlamlı bir sorumluluk da olmazsa olmazlar arasında yer alıyor. En deneyimli çalışandan, işte ilk günü olan kişiye kadar herkes yaptığı işi sorgular halde. “Bu işi daha kolay yoldan çözmenin bir ihtimali var mı, varsa bunu ben neden yapıyorum?” İşe alımda yönetici bir arkadaşım yöneticisine “Ben bu iş için pahalı bir kaynağım.” demişti bir seferinde. O dönemde çok kaba bulduğum bu tutum, bugün herkesin aklında. Belki de sessiz istifanın bir kök nedeni de burada saklı.

Lever ekibi ile konuşurken en dikkatimi çeken konu, kapsayıcılık içerisine ilgili liderlik mesajını eklemeleri oldu. Bir çalışanın hobisi varsa, özel bir konuya yeteneği veya ilgisi varsa bunu mutlaka değerlendirmek ve yeri geldiğinde takdir etmek gerektiğine inanıyorlar. Bugün bazı projelerde yaptığım yönetici görüşmelerinde “Ekibim pandemide çok büyüdü, bazılarının sadece adını biliyorum.” cümlelerini duyuyorum. İşte en kritik nokta belki de çalışanın sadece bir kaynak olmadığını hatırlatacak uygulamaları hayata geçirmekten geçiyor.

İşin özü kapıların, kaynakların, kanalların oldukça şeffaf biçimde herkese açılması.

İşin özü, o şöyle, bu böyle, bu daha çalışkan, o daha zeki demeden kimi nasıl hangi yöntemle kazanırıma odaklanmakla başlıyor.

Yeni senede biz de -logue ekibi olarak yeni çalışan deneyimi projelerinde kapsayıcılığı öne çıkaracak işlerde heyecanla yer almayı bekliyoruz. Tanışmak isterseniz bir merhaba@logue.com.tr demeniz yeterli.

-feryal-

https://www.lever.co